Tory

Wszystko pięknie, ładnie, kolorowo. Cały świat jest zielony.

A mimo tego mam jakoś dziwnie dość. Dość nieżycia, dość niespania po nocach, dość wpatrywania się w księżyc i tego nieokreślonego lęku, który mnie prześladuje. Chcę po prostu iść ulicą i się uśmiechać. Tak szeroko, to każdego napotkanego przechodnia.
Szkoda tylko, że to takie trudne.

Cholera. Poszedłbym spać. Obok niej. Słuchając bicia jej serca. Wtulony w jej zapach.
Szczęśliwy.

"Bo wszystkie drogi stąd prowadzą na tory".
Miłego życia,
Bard.