Lune

Księżycu,
Który tak jasno dziś świecisz

Na dachach tych domów
Zobacz
Jak człowiek
Może wrzeszczeć z miłości
I cierpieć

Zgubiłem się
Tam gdzieś pośród myśli
I snów,
Galopujących
Krętymi uliczkami
Opuszczonych miast

Gdzieś w kakofonii
I nielogicznie
Odnajduję sens
Patrzenia na gwiazdy
Odbite w oczach
Które się kocha

Herbata paruje
A ja ciągle w swej głowie
Słyszę
Zapach jej włosów
I smak jej skóry
Czy to normalne?

Księżycu,
Który tak szybko zachodzisz
Za ostatnim wzgórzem
Zobacz
Jak człowiek
Może wrzeszczeć z miłości
I płakać
Ze szczęścia

Czuwaj,
Nad tym dziwnym światem.
Bard